RSS Feed

juli, 2012

  1. De heksen van de Harz

    juli 31, 2012 by Arenda

    Wanneer we vanaf Goslar bergopwaarts de Harz binnenrijden, ben ik aangenaam verrast door de vrij abrupte overgang van licht heuvelachtig naar bergachtig gebied.

    Naast de slingerweg trekken de beboste hellingen mijn blikken de peilloze diepte in en verderop overbruggen enkele scherpe haarspeldbochten het hoogteverschil. Soms verschijnt er na een bocht in de weg plotseling een uitgestrekt bergmeer, een verrassend rustpunt in dit divers landschap. Het uitzicht tussen de naaldbomen door is adembenemend. In de verte openbaren de bergen hun in lichte nevelen omhulde vormen.

    Het woord betoverend slaat echter niet slechts op de gehele streek, maar eveneens op de eeuwenoude traditie gebaseerd op de mythe rond de heilige Walpurga.

    Eind april bezochten we de Harz en waren getuige van de aanloop tot het Walpurgisfeest.

    Op de avond van 30 april duiken alle heksen overal op uit hun schuilplaatsen en begeven zich op hun bezemstelen naar de top van de hoogste berg in de Harz, de Brocken, voor het grote heksenbal. Het plezier is echter van korte duur want exact om middernacht worden ze verdreven door namaakheksen en vreugdevuren en trekken ze zich morrend terug in hun holen. Daarna viert de bevolking de bevrijding van heksen en demonen met een groots vuurwerk en wordt tevens het voorjaar ingeluid.

     

    Reeds enige tijd daarvoor hebben heksen zich massaal in de dorpen in de openbaarheid gewaagd. Brutaal en in de meest uitdagende houdingen zitten of hangen ze in bomen en aan lantaarnpalen, aan gevels van gerestaureerde en vervallen vakwerkpanden, aan winkelpuien en op bankjes, neergezet ter decoratie. Graatmager, met lange, kromme neuzen, enorme pukkels op hun grijnzende tronies en handen als klauwen. Hun schraperig geschater kun je, mits je ervoor openstaat, nagenoeg overal horen. Het is verstandig om angstvallig uit te kijken waar je loopt, want de kans, dat je op een heks stuit, is uitermate reëel. Een flinke mep met een bezem heb je te pakken voordat je beseft uit welke hoek het gevaar komt. De bewoners van het hele gebied maken schaamteloos misbruik van de middeleeuwse legende door heksen in alle maten en uitvoeringen, bij honderden tegelijk, uit te stallen in winkels en daarbuiten èn te koop te zetten.

    Menig toerist voelt de ontembare behoefte om het kwaad te bezweren door als tegeneffect een goedhartig heksje als souvenir mee naar huis te nemen en in een hoek van zijn woonkamer op te hangen.

    Totdat ze zichzelf volgend jaar op de laatste avond van april vrijwillig op haar bezemsteel lanceert richting de Brocken, in het volste vertrouwen dat ze bij haar zusterheksen een goed heenkomen zal vinden.

     

    De Harz is van een sprookjesachtige schoonheid. Vanuit het vrij vlakke Noord-Duitse landschap een onverwacht juweeltje, waar zich bij elk doorkijkje een wonderwereld openbaart. Een bezoek dubbel en dwars waard.

     

    Juli 2012                                            Arenda Huijsen

    Gepubliceerd op www.duitsland-reisgids.nl


  2. Papillottenleed

    juli 17, 2012 by Arenda

                PAPILLOTTENLEED

     

    Bij tijd en wijle galmt de geërgerde stem van mijn moeder nog steeds na in mijn hoofd.

    ‘Kind, zit toch eens stil.’

    Elke zondagochtend werd ik op een harde keukenstoel neergezet en onderworpen aan een langdurige foltering. Mijn sluike haar werd in plukken verdeeld en strak in stroken stof gewikkeld, hetgeen moest resulteren in prachtige pijpenkrullen.

    En dat deed het ook. Tien minuten, hooguit. Daarna hing het even slap als tevoren.

    Mamma zuchtte diep nadat ze het fiasco kritisch in ogenschouw had genomen, desondanks moest ik er elke zondagochtend opnieuw aan geloven.

    Het trauma uit mijn jeugd ben ik te boven gekomen door mijn haar consequent extreem kort te laten knippen. Voor mij nóóit meer krullen, maar mamma is boos.

     

    Juli 2012                       Arenda Huijsen

    Gepubliceerd op de site 120 woorden  120w.nl


  3. Oude vrouwen en de schaal van Richter

    juli 11, 2012 by Arenda

    Het belooft een mooie dag te worden. De zon probeert door de lichte nevel heen te dringen en geeft  al flink wat warmte. Het bedauwde gras voelt echter koud aan mijn blote voeten.

    Ik overzie de tuin en bedenk hoe ik zes verschillend geaarde vrouwen aan de tafel moet plaatsen zonder dat ze elkaar rechtstreeks  in de haren vliegen. Enkelen van hen nemen geen blad voor de mond en ik herinner me een aantal ontmoetingen die voortijdig werden afgebroken.

    De wijn vloeide rijkelijk tijdens de laatste bijeenkomst waarop we besloten tot een reünie over exact vijfentwintig jaar, in mijn tuin, om 11.00 uur in de ochtend. Deo volente. Het is zeer de vraag wat er van die belachelijke afspraak is blijven hangen in hun benevelde breinen.

    Het vervolg van dit verhaal staat in mijn bundel:  Verhalen om nooit te vergeten.

     


  4. Op de grens van eb en vloed

    juli 5, 2012 by Arenda

     

    Vanaf de top van het hoge, steile duin overziet Lotte hijgend het brede strand en de daarachter liggende, onafzienbare watervlakte. De golven komen aanrollen en trekken zich terug in een eeuwigdurende cadans. De wind van zee voelt koud aan en waait dwars door haar dunne kleren tot op haar huid. Wolken en zon wisselen elkaar af en grote flarden schaduwpartijen glijden over de zee en het strand. Er zijn weinig zonaanbidders, wel talrijke wandelaars. De zee gedraagt zich vrij bedaard.

    In Lottes gemoed daarentegen woedt een fikse storm. Vanaf het moment dat Ivo de deur van het vakantiehuisje achter zich in het slot knalde en in zijn auto wegscheurde, had een aanval van paniek haar overvallen. Die dreef haar naar buiten, door de duinen naar de zee. Weg uit het bedompte hok, dat hun de komende twee weken tot onderdak dient. De vakantie is amper begonnen en lijkt nu reeds een volslagen mislukking.

    Het vervolg op dit verhaal staat in mijn bundel:  Verhalen om nooit te vergeten.