Verwonderd kijkt Linda naar het fraai versierde pakje en vervolgens naar Wout. Een geschenk? Hoe lang is het geleden dat ze een presentje van hem kreeg? Ze graaft in haar geheugen, echter, de beelden van gisteren zijn reeds vervaagd, die van eergisteren nagenoeg vervlogen.
‘Maak eens open,’ dringt hij aan.
Aarzelend begint ze het papier voorzichtig los te peuteren, alsof ze het zonde vindt het te beschadigen. Het gaat hem veel te langzaam. Hij tracht haar te helpen maar ze weert hem vinnig af. Eindelijk lukt het haar het papier helemaal te verwijderen.
Ze draait het roze boekje om en om in haar handen. Aan één zijde steekt een roze lintje naar buiten. Het is duidelijk dat ze niet begrijpt waarvoor het dient.
Het vervolg van dit verhaal staat in mijn bundel: Verhalen om nooit te vergeten.