Het was niet het eenvoudigste lied van Schubert, dat ze had gekozen om op de feestelijke schoolavond te zingen. Een oudere leerling had haar begeleid op weg naar een hopelijk succesvol optreden en hij nam tevens de pianopartij voor zijn rekening.
Dagelijks hadden ze het lied ingestudeerd totdat ze beiden voldaan waren over het resultaat. Schubert zou tevreden zijn geweest.
Slechts haar verkoudheid zou mogelijk een vlekkeloze uitvoering in de weg kunnen staan. Desondanks begon ze vol goede moed aan de uitdaging en hoopte in stilte dat het lied zou klinken zoals Schubert het had bedoeld.
Het vervolg op dit verhaal staat in mijn bundel: Verhalen om nooit te vergeten.