RSS Feed

‘Kort verhaal’ Category

  1. De heksen van de Harz

    juli 31, 2012 by Arenda

    Wanneer we vanaf Goslar bergopwaarts de Harz binnenrijden, ben ik aangenaam verrast door de vrij abrupte overgang van licht heuvelachtig naar bergachtig gebied.

    Naast de slingerweg trekken de beboste hellingen mijn blikken de peilloze diepte in en verderop overbruggen enkele scherpe haarspeldbochten het hoogteverschil. Soms verschijnt er na een bocht in de weg plotseling een uitgestrekt bergmeer, een verrassend rustpunt in dit divers landschap. Het uitzicht tussen de naaldbomen door is adembenemend. In de verte openbaren de bergen hun in lichte nevelen omhulde vormen.

    Het woord betoverend slaat echter niet slechts op de gehele streek, maar eveneens op de eeuwenoude traditie gebaseerd op de mythe rond de heilige Walpurga.

    Eind april bezochten we de Harz en waren getuige van de aanloop tot het Walpurgisfeest.

    Op de avond van 30 april duiken alle heksen overal op uit hun schuilplaatsen en begeven zich op hun bezemstelen naar de top van de hoogste berg in de Harz, de Brocken, voor het grote heksenbal. Het plezier is echter van korte duur want exact om middernacht worden ze verdreven door namaakheksen en vreugdevuren en trekken ze zich morrend terug in hun holen. Daarna viert de bevolking de bevrijding van heksen en demonen met een groots vuurwerk en wordt tevens het voorjaar ingeluid.

     

    Reeds enige tijd daarvoor hebben heksen zich massaal in de dorpen in de openbaarheid gewaagd. Brutaal en in de meest uitdagende houdingen zitten of hangen ze in bomen en aan lantaarnpalen, aan gevels van gerestaureerde en vervallen vakwerkpanden, aan winkelpuien en op bankjes, neergezet ter decoratie. Graatmager, met lange, kromme neuzen, enorme pukkels op hun grijnzende tronies en handen als klauwen. Hun schraperig geschater kun je, mits je ervoor openstaat, nagenoeg overal horen. Het is verstandig om angstvallig uit te kijken waar je loopt, want de kans, dat je op een heks stuit, is uitermate reëel. Een flinke mep met een bezem heb je te pakken voordat je beseft uit welke hoek het gevaar komt. De bewoners van het hele gebied maken schaamteloos misbruik van de middeleeuwse legende door heksen in alle maten en uitvoeringen, bij honderden tegelijk, uit te stallen in winkels en daarbuiten èn te koop te zetten.

    Menig toerist voelt de ontembare behoefte om het kwaad te bezweren door als tegeneffect een goedhartig heksje als souvenir mee naar huis te nemen en in een hoek van zijn woonkamer op te hangen.

    Totdat ze zichzelf volgend jaar op de laatste avond van april vrijwillig op haar bezemsteel lanceert richting de Brocken, in het volste vertrouwen dat ze bij haar zusterheksen een goed heenkomen zal vinden.

     

    De Harz is van een sprookjesachtige schoonheid. Vanuit het vrij vlakke Noord-Duitse landschap een onverwacht juweeltje, waar zich bij elk doorkijkje een wonderwereld openbaart. Een bezoek dubbel en dwars waard.

     

    Juli 2012                                            Arenda Huijsen

    Gepubliceerd op www.duitsland-reisgids.nl


  2. Oude vrouwen en de schaal van Richter

    juli 11, 2012 by Arenda

    Het belooft een mooie dag te worden. De zon probeert door de lichte nevel heen te dringen en geeft  al flink wat warmte. Het bedauwde gras voelt echter koud aan mijn blote voeten.

    Ik overzie de tuin en bedenk hoe ik zes verschillend geaarde vrouwen aan de tafel moet plaatsen zonder dat ze elkaar rechtstreeks  in de haren vliegen. Enkelen van hen nemen geen blad voor de mond en ik herinner me een aantal ontmoetingen die voortijdig werden afgebroken.

    De wijn vloeide rijkelijk tijdens de laatste bijeenkomst waarop we besloten tot een reünie over exact vijfentwintig jaar, in mijn tuin, om 11.00 uur in de ochtend. Deo volente. Het is zeer de vraag wat er van die belachelijke afspraak is blijven hangen in hun benevelde breinen.

    Het vervolg van dit verhaal staat in mijn bundel:  Verhalen om nooit te vergeten.

     


  3. Op de grens van eb en vloed

    juli 5, 2012 by Arenda

     

    Vanaf de top van het hoge, steile duin overziet Lotte hijgend het brede strand en de daarachter liggende, onafzienbare watervlakte. De golven komen aanrollen en trekken zich terug in een eeuwigdurende cadans. De wind van zee voelt koud aan en waait dwars door haar dunne kleren tot op haar huid. Wolken en zon wisselen elkaar af en grote flarden schaduwpartijen glijden over de zee en het strand. Er zijn weinig zonaanbidders, wel talrijke wandelaars. De zee gedraagt zich vrij bedaard.

    In Lottes gemoed daarentegen woedt een fikse storm. Vanaf het moment dat Ivo de deur van het vakantiehuisje achter zich in het slot knalde en in zijn auto wegscheurde, had een aanval van paniek haar overvallen. Die dreef haar naar buiten, door de duinen naar de zee. Weg uit het bedompte hok, dat hun de komende twee weken tot onderdak dient. De vakantie is amper begonnen en lijkt nu reeds een volslagen mislukking.

    Het vervolg op dit verhaal staat in mijn bundel:  Verhalen om nooit te vergeten.

     


  4. De onvoltooide ..

    mei 11, 2012 by Arenda

      Het was niet het eenvoudigste lied van Schubert, dat ze had gekozen om op de feestelijke schoolavond te zingen. Een oudere leerling had haar begeleid op weg naar een hopelijk succesvol optreden en hij nam tevens de pianopartij voor zijn rekening.

    Dagelijks hadden ze het lied ingestudeerd totdat ze beiden voldaan waren over het resultaat. Schubert zou tevreden zijn geweest.

    Slechts  haar verkoudheid zou mogelijk een vlekkeloze uitvoering in de weg kunnen staan.  Desondanks begon ze vol goede moed aan de uitdaging en hoopte in stilte dat het lied zou klinken zoals Schubert het had bedoeld.

    Het vervolg op dit verhaal staat in mijn bundel:  Verhalen om nooit te vergeten.

     


  5. Latent talent

    mei 2, 2012 by Arenda

                          

    De vrouw keek er niet van op toen haar man op de dag van zijn pensionering aankondigde dat hij zich de rest van zijn leven wilde bezighouden met de kunst van het schrijven. Jarenlang had hij in zijn functie als administratief medewerker bij een verzekeringmaatschappij met taal gewerkt, strikt in het opgelegde vakjargon. Van negen tot vijf.

    Hij had zijn literaire talenten, die hij volgens hemzelf in ruime mate bezat, tijdens zijn werkzame leven het zwijgen opgelegd. Eindelijk kon dan nu het opgeslagen materiaal vanuit zijn onderbewuste in prachtige bewoordingen worden neergeschreven.

    Hij had wel nu en dan de tijd genomen om naar passende onderwerpen te zoeken, zijn talent waardig. In zijn verbeelding reageerden zijn lezers met welgemeende lof op zijn interpretaties van moeilijk oplosbare problemen en die gedachte alleen al deed  zijn ego fors groeien.

    Het vervolg op dit verhaal staat in mijn bundel:  Verhalen om nooit te vergeten.

     


  6. Zoete wraak

    april 17, 2012 by Arenda

                   

    Verward leg ik de telefoon neer. Rillingen golven in op- en neerwaartse bewegingen over mijn lichaam. In luttele seconden trekt het verleden razendsnel aan mij voorbij. Het rampzalige huwelijk met de man met wie ik sinds enkele minuten een date heb. De opluchting toen ik na de scheiding  mijn leven eindelijk weer nagenoeg normaal kon voortzetten. De euforie over mijn herwonnen vrijheid die me deed belanden in een onenightstand met, wat later bleek desastreuze gevolgen. De totale ineenstorting…

    Na al die jaren herkende ik die nasale, slepende stem onmiddellijk en hij had nog steeds dezelfde, bijna verslavende, uitwerking op mij.

    Het vervolg op dit verhaal staat in mijn bundel:  Verhalen om nooit te vergeten.

     


  7. Eenrichtingsverkeer

    februari 27, 2012 by Arenda

     

    Het bericht in de krant is bijna onleesbaar door mijn hevig trillende handen. Desondanks blijf ik er ontzet naar staren. Ik kan nog  juist mijn stoel bereiken voordat mijn benen het begeven. Met kleine pufjes  laat ik de opgehoopte lucht uit mijn longen ontsnappen. Mijn verstand twijfelt aan hetgeen mijn ogen registreren. Maar foto’s vertellen geen leugens. Soms leggen foto’s feiten bloot, die beter bedekt hadden kunnen blijven. Voor mij! Zoals deze ..

    Het vervolg op dit verhaal staat in mijn bundel:  Verhalen om nooit te vergeten.

     


  8. Een verhaal om nooit te vergeten

    februari 16, 2012 by Arenda

     

    ‘Een prachtig verhaal’, zei de leraar Nederlands, die tevens corrector van onze schoolkrant was. ‘Ik kan niet anders zeggen dan dat je talent hebt. Mijn complimenten. Prachtig!’ Hij knikte als om zijn woorden kracht bij te zetten. Ik was zo beduusd dat ik op dat moment geen woorden kon vinden om mijn blijdschap te uiten. Ik zuchtte heel diep en kon de lucht in mijn longen slechts mondjesmaat laten ontsnappen. Als er één leraar in het corps was die ik op zijn woord geloofde, was hij het. Eén bonk integriteit en oprechtheid en dat gaf het compliment nog meer impact.

    Het vervolg op dit verhaal staat in mijn bundel:  Verhalen om nooit te vergeten.

     


  9. De liefde wikt, het lot beschikt.

    januari 8, 2012 by Arenda

     

    Het slot van de buitendeur was nog altijd even onwillig als een paar maanden geleden. Je moest heel voorzichtig de sleutel heen en weer bewegen om de deur te kunnen openen. Wat onwennig stapte hij de gang in, zijn eigen gang, in zijn eigen huis, maar zo voelde het niet. Hij bleef staan en luisterde naar bekende geluiden, het bleef echter doodstil. Hoewel hij eigenlijk niet anders had verwacht, bekroop hem toch een onrustig gevoel. Hij zette zijn tas onder de kapstok en ging op zoek naar een teken van leven, waarvoor hij, diep in zijn hart, vreesde.

    Het vervolg op dit verhaal staat in mijn bundel:  Verhalen om nooit te vergeten.

     


  10. Het Portret

    november 12, 2011 by Arenda

    Het grote portret aan de wand in de woonkamer heeft mij als kind nooit gestoord. Het hing er al zolang ik me kon herinneren. Het hoorde bij de inboedel zoals meubels doorgaans  plegen te doen. Op de leeftijd dat men dingen in een genuanceerder perspectief gaat leren zien, begon het vage  besef bij me door te dringen dat het wel een erg prominente plaats innam. Iedereen die de kamer binnentrad, werd meteen geconfronteerd met het portret dat alle aandacht naar zich toe trok. Menige mannenhand bleef een paar tellen aarzelend op de deurkruk rusten en ik bespeurde die speciale blik in hun ogen die onmiskenbaar moeite had zich van het portret los te maken. Zelfs vrienden, die regelmatig ons huis bezochten, ontkwamen niet aan de aantrekkingskracht ervan.  Het was dan ook niet louter uit het oogpunt van dierenliefde,  dat de parkieten in hun kooi onder het portret zoveel aandacht kregen toebedeeld.

    Het vervolg op dit verhaal staat in mijn bundel:  Verhalen om nooit te vergeten.