Het slot van de buitendeur was nog altijd even onwillig als een paar maanden geleden. Je moest heel voorzichtig de sleutel heen en weer bewegen om de deur te kunnen openen. Wat onwennig stapte hij de gang in, zijn eigen gang, in zijn eigen huis, maar zo voelde het niet. Hij bleef staan en luisterde naar bekende geluiden, het bleef echter doodstil. Hoewel hij eigenlijk niet anders had verwacht, bekroop hem toch een onrustig gevoel. Hij zette zijn tas onder de kapstok en ging op zoek naar een teken van leven, waarvoor hij, diep in zijn hart, vreesde.
Het vervolg op dit verhaal staat in mijn bundel: Verhalen om nooit te vergeten.
stories are just great. I love them.