Het bericht in de krant is bijna onleesbaar door mijn hevig trillende handen. Desondanks blijf ik er ontzet naar staren. Ik kan nog juist mijn stoel bereiken voordat mijn benen het begeven. Met kleine pufjes laat ik de opgehoopte lucht uit mijn longen ontsnappen. Mijn verstand twijfelt aan hetgeen mijn ogen registreren. Maar foto’s vertellen geen leugens. Soms leggen foto’s feiten bloot, die beter bedekt hadden kunnen blijven. Voor mij! Zoals deze ..
Het vervolg op dit verhaal staat in mijn bundel: Verhalen om nooit te vergeten.