PAPILLOTTENLEED
Bij tijd en wijle galmt de geërgerde stem van mijn moeder nog steeds na in mijn hoofd.
‘Kind, zit toch eens stil.’
Elke zondagochtend werd ik op een harde keukenstoel neergezet en onderworpen aan een langdurige foltering. Mijn sluike haar werd in plukken verdeeld en strak in stroken stof gewikkeld, hetgeen moest resulteren in prachtige pijpenkrullen.
En dat deed het ook. Tien minuten, hooguit. Daarna hing het even slap als tevoren.
Mamma zuchtte diep nadat ze het fiasco kritisch in ogenschouw had genomen, desondanks moest ik er elke zondagochtend opnieuw aan geloven.
Het trauma uit mijn jeugd ben ik te boven gekomen door mijn haar consequent extreem kort te laten knippen. Voor mij nóóit meer krullen, maar mamma is boos.
Juli 2012 Arenda Huijsen
Gepubliceerd op de site 120 woorden 120w.nl